Zaburzenia myślenia, zmiany w uczuciach czy wycofanie się z życia, nie w każdym przypadku będą symptomem rozwijającej się choroby psychicznej. Jednak gdy wśród objawów pojawią się urojenia, czyli fałszywe przekonanie o zaistnieniu jakichś faktów bądź sytuacji albo omamy - nieprawdziwe doznania zmysłowe, to jest już powód do niepokoju. Osoba chorująca psychicznie ma znaczne zaburzenia myślenia, a ich tok jest zdezorganizowany, chaotyczny. Rozmowa z taką osobą do łatwych nie należy - nikt nie jest w stanie nadążyć za przeskakującymi wątkami, które się ze sobą nie łączą. Pierwszymi osobami, które dostrzegą zmiany zachowania są, oczywiście, najbliżsi osoby chorej. Gdy rodzina zauważy niepokojące zachowanie, na początku będzie sama starała się w jakiś sposób zdiagnozować bliską osobę. To niesie ze sobą niebezpieczeństwo, że fałszywie zinterpretuje jej zachowania i zmieniające się stany uczuciowe. Dlatego w celu zdiagnozowania pacjenta niezbędna jest konsultacja psychiatryczna lub psychologiczna. I nie należy z nią zwlekać, zwłaszcza, gdy u osoby chorej pojawią się myśli samobójcze. Z badań wynika, że 50% przypadków chorób umysłowych zaczyna się w wieku 14 lat, a trzy czwarte u 24-latków. Objawów, jakie mogą zaniepokoić i skłonić do podjęcia interwencji u lekarza psychiatry, jest wiele. Z jednej strony taka osoba stanie się apatyczna, wycofa się z życia społecznego, zacznie unikać kontaktu z innymi, będzie mieć poczucie nierealności (odłączenia od otoczenia), z drugiej można będzie dostrzec zmiany w jej sposobie myślenia, percepcji, a nawet inteligencji – wystąpią problemy z koncentracją, pamięcią, logicznym myśleniem i mową. Samo zachowanie wyda się zbyt nerwowe, podejrzliwe, nietypowe i osobliwe. Mogą także występować bezsenność, zaburzenia odżywiania, zmiany nastroju i uczuć. Objawów towarzyszących różnym zaburzeniom psychicznym jest wiele, ale nie oznacza to, że wszystkie będą występować u jednej osoby. Stąd tak ważne zainteresowanie się zmianą w zachowaniu bliskiej nam osoby i potrzeba możliwie jak najszybszej konsultacji z lekarzem psychiatrą. Zwłaszcza, jeśli pojawi się agresja wobec innych osób lub wręcz myśli samobójcze.
Wczesna interwencja lekarza może zmniejszyć objawy choroby lub wręcz spowodować jej zatrzymanie. Nawet ta sama choroba u różnych pacjentów będzie mieć inne objawy, może wymagać zastosowania innych farmaceutyków, odmienne będą też rokowania, przebieg leczenia oraz psychoterapii. Każdy pacjent wymaga indywidualnego, holistycznego podejścia i kompleksowego leczenia. A jest ono niezmiernie istotne, ponieważ choroby psychiczne wpływają na myśli i zachowanie bliskich nam osób, powodują łagodne lub ciężkie zaburzenia w zachowaniu, myślach, uczuciach. W konsekwencji dane schorzenie uniemożliwia wykonywanie codziennych czynności, z pracą i nauką włącznie – w pewien sposób wykluczając z życia społecznego. Przyczyny zachorowań są różne. Przede wszystkim choroba psychiczna może być dziedziczona. Problemy ze zdrowiem psychicznym mogą być spowodowane reakcją na stres lub też wynikać z biochemicznych zaburzeń równowagi psychicznej. Ale najważniejsze to wiedzieć, że chorób psychicznych nie należy się bać. Zrozumiałe jest, że zmiana zachowania bliskich niepokoi, w niektórych przypadkach może nawet przerażać. Na szczęście leki nowej generacji, o przyjmowaniu których decyduje lekarz psychiatra, w wielu przypadkach przynoszą świetne rezultaty i w połączeniu z psychoterapią decydują o wyleczeniu.
Więcej na: www.wolmed.pl
