Kosmos. Początek istnienia świata. Spacer po księżycu. Podróże międzyplanetarne. O tym wszystkim niby wiemy, ale na co dzień wydaje nam się to bardzo odległe. Mimo że zrobiliśmy ogromny postęp technologiczny, nadal wiemy tylko ułamek tego, co faktyczne możemy się o kosmosie dowiedzieć. Udało nam się ledwie wychylić za nasz Skład Słoneczny, ale przed nami jeszcze długa droga.
Na szczęście nie brakuje umysłów, które cały czas myślą nad tym, jak okiełznać nieokiełznane. Słyszeli Państwo o teleskopie Jamesa Webba? Pewnie wielu nie. Ten teleskop powstawał ponad 20 lat i dzięki niemu naukowcy mają nadzieję, że możliwe będzie badanie atmosfery planet spoza Układu Słonecznego pod kątem śladów życia oraz dostrzeżenie pierwszych gwiazd i galaktyk, powstałych ok. 200 milionów lat po Wielkim Wybuchu. Nie zdajemy sobie sprawy, ile technologii wytworzonej na rzecz NASA czy Europejskiej Agencji Kosmicznej przenika później do naszego codziennego życia.
Teleskop wystartował tuż po Bożym Narodzeniu, jednak większość mediów o nim nie mówiła, skupiając się na codzienności. Dlaczego o nim wspominam? Otóż uczniowie technikum w Kleszczowie przystępują do konkursu o nazwie „CanSat”, w którym budują mikrosatelitę. Dziś budują mikrosatelitę, a jutro mogą budować kolejny przełomowy teleskop, bądź udoskonalić i zmaterializować napęd Alcubierre’a umożliwiający podróżowanie po galaktyce.
Czym jest CanSat?
CanSat to międzynarodowy konkurs Europejskiej Agencji Kosmicznej. Polega on na samodzielnym konstruowaniu symulatorów sond kosmicznych przez uczniów i uczennice oraz przeprowadzeniu za ich pomocą badań naukowych. Dzięki temu młodzież ma szansę zaangażować się w autorski projekt naukowy i inżynierski, już na etapie edukacji szkolnej.
Trzy drużyny z naszej szkoły biorą udział w projekcie CanSat, organizowany przez Europejską Agencję Kosmiczna ESA. Jest to europejski odpowiednik amerykańskiej agencji NASA. W ramach projektu nasze drużyny projektują i wykonują mikrosatelity. Jak sama nazwa wskazuje, te mikrosatelity są rozmiarów puszki po napoju, przynajmniej jeśli chodzi o wymiary, masę, kształt.
Uczniowie muszą zaprojektować misję, wykonać urządzenie i jeżeli zakwalifikują się do tych najwyższych etapów, będą mieli szanse wykonać tę misję, czyli rzeczywiście mikrosatelita będzie wystrzelona rakietą, bądź wyniesiona dronem i oczywiście będzie szansa na realizację założonego programu.
Czym jest misja i o co w tym wszystkim chodzi?
W ramach projektu CanSat uczniowie projektują dwie misje. Pierwsza podstawowa i dodatkowa. Podstawowa jest najważniejszym etapem misji, ona musi być realizowana. To jest tak, jak w rzeczywistych projektach kosmicznych, jest to zadanie, określona na początku misji, którego realizacja jest krytyczna. Niepowodzenie na tym polu powoduje, że cała misja jest niezrealizowana, a tym samym przegrywa.
Misja dodatkowa, jest już pewnego rodzaju fantazją uczniów. Mogą tutaj przedstawić jakiś pomysł na badania, pomiary czy testowanie konstrukcji i muszą to zrealizować.
Misja CanSat, nie jest tylko technicznym opracowaniem jakiejś konstrukcji oraz jej przetestowanie. Jest to oczywiście ważne. Urządzenie musi mieć komputer pokładowy, musi mieć system zasilania, sensory i inne elementy wykonawcze. Projekt CanSat to w bardzo dużej mierze część organizacyjna. Oczywiście mówimy tutaj o pracy w grupie, rozlokowaniu zadań, odpowiedzialności za projekt. Misja CanSat to również zdobywanie sponsorów – mówi Paweł Kelm, ZSP w Kleszczowie.
Konkurs CanSat składa się z kilku etapów:
- Rejestracja – wypełnienie przez opiekuna/kę formularza zgłoszeniowego. Formularz pojawi się na tej stronie 01.09.2021, rejestracja będzie otwarta do 23.09.2021.
- Informacja o zakwalifikowanych zespołach – 27.09.2021.
- Szkolenie wprowadzające online dla zakwalifikowanych zespołów (29.09-01.10.2021).
- Raport I – Projekt misji (do 17.10.2021).
- Informacja o zespołach zakwalifikowanych do kolejnego etapu konkursu – 27.10.2021 ( na podstawie Raportu I).
- Warsztaty techniczne dla zakwalifikowanych zespołów (listopad 2021)
- Raport II – Prototypowanie i budowanie CanSatów (styczeń 2022, dokładna data zostanie przekazana uczestnikom Konkursu).
- Raport III – Raport końcowy i dokumentacja potwierdzającej budowę CanSata (marzec 2022, dokładna data zostanie przekazana uczestnikom konkursu).
- Informacja o zespołach zakwalifikowanych do finałów CanSat 2022
- Kampania Startowa – lot i zrzuty CanSatów (marzec/kwiecień 2022)
- Finał Konkursu CanSat Online – prezentacje wyników badań, przeprowadzonych przez zespoły (kwiecień 2022)
Skoro wiemy już na czym polega projekt, posłuchajmy o projektach zrealizowanych przez uczniów technikum w Kleszczowie.
Projekt pierwszego zespołu (kolejność zespołu odpowiada kolejności występowania przed kamerą)
Razem z moją drużyną, która składa się z 4 osób, każda osoba jest odpowiedzialna za inną część projektu, stworzyliśmy mikrosatelitę. Jej głównym zadaniem jest monitorowanie stanu powietrza w atmosferze na różnych wysokościach i testowanie nowych, niecodziennych sposobów na odzyskiwanie energii podczas jej lotu w dół.
Podczas lotu będzie zbierać szereg danych atmosferycznych, takich jak ilość cząsteczek stałych w atmosferze, zawartość dwutlenku węgla, zawartość szkodliwych gazów, a także temperaturę i ciśnienie atmosferyczne – mówi Jakub Sztuka, Uczestnik projektu.
Projekt kolejnego zespołu
Urządzenie, które właśnie trzymam, jest prototypem naszego CanSata. CanSat jest to mikrosatelita, wielkości puszki, który będzie zrzucany z wysokości od 0,5 km do około 2 km za pomocą drona lub rakiety.
Nasza misja zakłada opadanie CanSata i spowalnianie jego opadania za pomocą śmigieł w systemie podobnym do tego znanego z dronów, a także automatyczne naprowadzanie się na cel, który wybierzemy wcześniej na ziemi za pomocą anteny GPS oraz w późniejszej fazie lotu wykorzystaniu kamery z modułem sztucznej inteligencji – mówi Antoni Włodarczyk, Uczestnik projektu.
Projekt trzeciego zespołu
Nasz projekt jest nieco podobny do projektu grupy z systemem drona, jednak skupia się bardziej na lokalizowaniu źródła sygnału i podążaniu w jego kierunku. Głównym zastosowaniem, w jakie celujemy z tym projektem, to zastosowanie w ratownictwie, ponieważ mając takie urządzenia, które byłoby w stanie podążać do źródła sygnału, bez żadnego wpływu zewnętrznego, byłoby niezwykle użyteczne w tego typu działaniach – mówi Maksym Mosiewicz, Uczestnik Projektu.
Na koniec prezentujemy opisy wszystkich drużyn:
Zespół Kiebsy Aerospace
Lider zespołu - Antoni Włodarczyk
Projektant elektroniki - Szymon Strzelczyk
Projektant oprogramowania - Krzysztof Zabłocki
Projektant mechaniki - Marcin Nowacki
Promocja i kontakt - Tomasz Mizera
Zespół NERV
Aleksander Ałaszewski - Lider zespołu i mechanika
Jakub Sztuka - Elektronika i programowanie
Dawid Frukacz - System odzysku
Jan Pawelec - Propagowanie działań
Zespół Calidum Nothi SP
Jakub Marciniak - Lider zespołu i misja dodatkowa
Wiktor Rorat - Misja dodatkowa i technologia
Jakub Wiśniewski - Mechanika
Filip Majcherek - System odzysku
Maksym Mosiewicz - Promocja i kontakt
Gratulujemy wszystkim uczestnikom projektu pomysłów, chęci do pracy, kreatywności, a także dużej zajawki na to, co robią. Życzymy sukcesów nie tylko w projekcie, ale także w przyszłych projektach.
Wszystkich widzów natomiast zachęcamy do śledzenia poczynań młodych inżynierów. To właśnie od takich małych projektów zaczyna się przyszłość.
W tekście wykorzystano materiały ze strony esero.kopernik.org.pl
Napisz komentarz
Komentarze